Labels

(Foto: Koen Bauters)

Matt Berninger kon niet verbergen dat de energie bij The National vooral van de band komt. (7 december '15)

‘Hello everyone, we’re live on the internet right now’, stak Matt Berninger van wal in de Ancienne Belgique. Veel meer had de zanger van El Vy niet te melden, en zijn kompaan Brent Knopf al helemaal niet. Beide heren stopten hun hoofdprojecten – respectievelijk The National en Ramona Falls – even in de koelkast om hun twaalfjarige vriendschap te verzilveren met een plaat. Return to the moon werd een subtiel popalbum, dat Berningers troostende bariton voor één keer niet contrasteert met het grootse geluid van zijn eigen band, maar met de hoekige melodieën van Knopf.

Dat leverde dartele deuntjes als ‘Return to the moon’ en ‘I’m the man to be’ op, die in de AB een enthousiast onthaal kregen, maar zoutloos en cerebraal gebracht werden.

De huilende rockgroove in ‘Sad case’ was begeesterend, maar maakte tegelijk duidelijk dat de energie bij liveshows van The National doorgaans van de band moet komen tot Berninger genoeg gezopen heeft om zelf de show te stelen.

In Brussel deed die nochtans zijn best: zodra hij niet moest zingen, zette Berninger het op een ongenadig hijsen. Dat begon resultaat op te leveren rond de Fine Young Cannibals-cover ‘She drives me crazy’, waarin Berninger ging zwalpen met de microfoonstandaard. Een zeldzaam fantasiemoment in wat een op automatische piloot gespeelde album­showcase leek.

Afsluiter ‘Need a friend’ zorgde nog voor een opflakkering met de slotverzuchting ‘this is heartbreaking, heartbreaking, heartbreaking, heartbreaking’, zo’n traditioneel heerlijke schreeuwpartij waar Berninger intussen een patent op heeft.

De letterlijke uitsmijter volgde nog toen de zanger een plastic fles tot op het balkon keilde – het slot van een set die op een klein uurtje afgehaspeld werd.

De band kwam niet terug voor bisnummers. We zeggen het niet graag, maar: oef.

El Vy (**), gezien in Ancienne Belgique, Brussel, op 7/12.