 |
| (Foto: Koen Bauters) |
‘We wisten niet of we nog naar Brussel zouden kunnen komen’, stak Kele Okereke van wal in het Koninklijk Circus. ‘Maar de enige manier om haat te bestrijden is liefde.’ (4 december '15)
De Bloc Party-frontman verwees naar het terreuralarm dat de hoofdstad de voorbije weken teisterde, maar het had net zo goed over de band zelf kunnen gaan. Onderlinge twisten zorgden al voor een hiaat tussen 2008 en 2012, en in 2013 werd de groep opnieuw op non-actief gezet. Er waren artistieke onmin en een dispuut over drugsgebruik in de entourage.
Sindsdien ruilden de Britten de oudgedienden Matt Tong (drums) en Gordon Moakes (bas) voor Louise Bartle en Justin Harris, en penden ze met Hymns een nieuw album dat eind januari verschijnt. Dat klinkt rustiger en meer ontspannen dan de bijwijlen pisnijdige voorgangers Intimacy en Four, bleek in Brussel. De band lijkt meer dan ooit het speeltje van Kele, die op ‘Different drugs’ haast als een Britse versie van r&b-crooner The Weeknd klonk en het elektronische geluid van zijn soloavonturen verder uitdiept.
Okereke stond onophoudelijk te kauwen, terwijl gitarist Russell Lissack de vierkante meter podium rond zijn voeten intussen rats vanbuiten moet kennen. Door die opvallend relaxte aanpak duurde het tot halfweg het optreden voor er schwung in de set kwam. Maar dan ging het wel hard, met ‘Banquet’, ‘Song for clay’ en een swingend ‘One more chance’, waarbij een jarige uit het publiek zowaar achter de drums mocht plaatsnemen. Dat trio uit respectievelijk 2004, 2007 en 2009 zette meteen in de verf dat Bloc Party al een decennium aan hits in de mouw heeft zitten, en dat ze zichzelf opnieuw durven en kunnen uitvinden. En dan ontbraken ‘Mercury’, ‘I still remember’ en ‘She’s hearing voices’ nog in het Koninklijk Circus. Bloc Party werd zo het soort band waarvan je bijna zou wensen dat ze stoppen met nieuwe nummers maken, omdat ze klassiekers verdringen.
Bijna, maar niet helemaal, want de nieuwe single ‘The love within’ kreeg het publiek wel aan het dansen.
En toch: de helft van je bezetting wijzigen doe je niet zonder gevolgen. De leden van Bloc Party 2.0 gaven nog iets te vaak de indruk braaf hun partijtjes te spelen, met een wisselvallige set tot gevolg: bijwijlen leek er een gat in de muziek te vallen, alsof er ergens een instrument ontbrak. Maar de grijns op Okerekes gezicht terwijl hij het publiek ‘Helicopter’ liet zingen, zei genoeg: het speelplezier is terug. De rest komt wel.
Bloc Party (***), gezien op 2/12 in het Koninklijk Circus, Brussel.
